مردان فراموش کارند یا زنان

مردان با احتمال بیشتری از زنان دچار مشکلات حافظه و سایر مهارت‌های فکرکردن – علائم اولیه زوال عقل – می‌‌شوند.

این بررسی جدید که در اجلاس سالانه آکادمی عصب‌شناسی آمریکا در شیکاگو نتایج آن منتشر شد، حوزه پژوهش در مرود سالمندی و حافظه را به زمینه‌ای‌ ملموس، یعنی تفاوت‌های شناختی میان مردان و زنان می‌کشاند.

فراموشی ناشی از پیری طبیعی است مثلا ممکن است شما یادتان برود که کلید ماشین‌تان یا کیف بغلی‌تان را کجا گذاشته‌اید یا حتی ماشین‌تان را کجا پارک کرده‌اید.

اما پزشکان می‌گویند هنگامی این فراموشی به حدی هشداردهنده می‌رسد که فرد چیزهایی را که به طور طبیعی و بر اساس روالی معمول به یاد می‌آورد مثلا وعده‌های هفتگی‌اش را فراموش کند. اینها علائم عارضه‌ای هستند که “نارسایی شناختی خفیف”    (MCI) نامیده می‌شود و ممکن است به زوال عقل یا دمانس منجر شود.

افراد دچار نقصان شناختی خفیف با احتمال سه تا چهار برابر بیشتر از دیگران به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند.

آلزایمر که شایع‌ترین شکل زوال عقل محسوب می‌شود، یک عارضه عصب‌شناختی است که توانایی فرد برای فکرکردن، صحبت‌کردن، استدلال، به خاطر آوردن و در نهایت حرکت کردن را مختل می‌کند.

یافته‌های  اخیر بر اساس بررسی است که بر روی تقریبا 2000 نفر ار ساکنین شهر اولمستد‌کانتی در مینه‌سوتای  آمریکا که بین 70 تا 89 سال داشته‌اند، انجام شده است.
دکتر روزباد رابرتز از کلینیک مایو در روچستر مینه‌سوتا و همکارانش این افراد از سال 2004 به بعد برای 12 تا 15 ماه  دنبال کردند.

در مجموع 74 درصد از مشارکت‌ کنندگان دارای کارکرد ذهنی طبیعی بودند؛ حدود 16 درصد دچار  MCI بودند؛ و 10 درصد زوال عقل کامل داشتند.

مردان حدود یک و نیم برابر با احتمال بیشتری نسبت به زنان دچار نقضان شناختی خفیف می‌شدند. شیوع این عارضه از 12 درصد در سنین 70 تا 74 به 40 درصد در سنین 80 تا 89 می‌رسید.

به گفته دکتر رابرتز این تفاوت میان مردان و زنان یافته‌ای غیرقابل انتظار بود. این تفاوت حتی هنگامی که وضعیت تحصیلی و تاهل مردان در نظر گرفته می‌شد، باقی می‌ماند.

رابرتز می‌گوید:‌ “این یافته‌ها بر خلاف یافته‌های بررسی‌های قبلی‌است. براساس بررسی‌های پیشین زنان بیش از مردان و یا با نسبت مساوی دچار زوال عقل می‌شدند، بنابراین بیانگر ظهور دیررس زوال عقل در مردان یا سرعت بیشتر ظهور زوال عقل در زنان بودند.”

بررسی مداوم افراد مورد آزمایش ممکن است، تضاد میان این یافته‌ها و یافته‌های جدید را حل کند.

به گفته رابرتز برای اینکه معلوم شود این یافته‌ها قطعی است، لازم است که افراد مورد آزمایش در طول مدت بیشتری دنبال کنیم.”